Yağmur değil mi toprağı canlandıran?
Önce yel eser, uçuşur herşey sonra hava kararır, kasvet kaplar göğe baktığında her yanı, çarpışmaya başlar kasvet bulutları, doğru zaman geldiğinde boşaltır gök kasveti yere.
Toprak yağmurla canlanır, kurumuşluğundan, ölmüşlüğünden. Yağmur doğumdur toprak için, hayattır yeniden.
Yaratıcının melekeleri(güçleri) teslimiyet içindedir, yapması gerekeni yapar hiç itiraz etmeden, can bulsun diye toprak.
Üzüntü değil mi insanı canlandıran?
Önce düşünceler uçuşur, zihnin bulanır kararır, kasvet kaplar içini düşündükçe olanı biteni, çarpışır içindeki sesler, onlar çaptıkça birbirine şimşek çakar gök gürler. Doğru zaman geldiğinde boşalır içindekiler.
Üzüntü değil mi insanı canlandıran, kurumuşluğundan, ölmüşlüğünden kurtaran. Üzülmeden değişebilir mi insan?
İnsanın melekeleri ( güçleri ) savaş içinde sürekli, teslimet göstermez, çünkü teslimiyet için güven gerekir, insan güvenmeyi bilmez.
Üzüntüden korkma insan, o seni canlandırmak için var ölmüşlüğünden. Ona kötü dersen yapması gerekeni yapamaz sana, itiraz edersen gelmesine, anlamazsan ne için geldiğini, sadece yağar geçer, sen ardından çamuru görürsün, çamuru temizlemek için geldiğini değil. Üzüntü sana geldiğinde bil ki doğru bakarsan yapması gerekeni yapar ve diriltir seni ölmüşlüğünden.
Yağmurdan sonra açan güneş neyi anlatmak istiyor sana bir düşün istersen✌
